کامران ریگی درباره جدی بودن یا نبودن هندی ها برای سرمایه گذاری در چابهار گفت: متاسفانه یکی از اصلی ترین دلایلی که شرکت های خارجی در چابهار سرمایه گذاری نمی کنند، نبود زیرساخت هایی مانند راه آهن و جاده است.
وی افزود: شرکت های خارجی علاقه دارند وقتی می خواهند محصولات مختلف به ویژه محصولات کشاورزی را ترانزیت کنند، این حمل و نقل خیلی سریع اتفاق بیفتد؛ به عنوان نمونه وقتی بازرگانی قصد صادرات یا ترانزیت میوه را داشته باشد، حداکثر ظرف چند روز باید کالایش از بندر ترخیص شده و به محل مورد نظر ارسال شود زیرا در غیر این صورت فاسد شده و از بین می رود.
عضو اتاق ایران تاکید کرد: نبود زیرساخت ها باعث شده تا هیچ شرکتی تمایلی به سرمایه گذاری نداشته باشد.
ریگی با بیان اینکه بیشترین سرمایه گذاری خارجی توسط چینی ها و آلمانی ها در بندر گواتر پاکستان صورت گرفته که در 100 کیلومتری مرز با ایران است، افزود: بندر گواتر پاکستان علاوه بر زیرساخت های مناسب، بندر ریلی نیز دارد، در بحث واردات و صادرات بحث ریلی از ما جلوتر هستند.
وی خاطرنشان کرد با توجه به حجم سرمایه گذاری و کار انجام شده، بندر گواتر پاکستان با بندر گواتر ایران، قابل قیاس نیست.
واردات از چابهار 12 و صادرات تنها 2 میلیارد دلار است
عضو اتاق بازرگانی ایران درباره حجم واردات از بندر چابهار توضیح داد: عمده تجارتی که در حال حاضر در بندرچابهار در حال انجام است با بندر کراچی پاکستان است؛ این بندر نزدیک ترین بندر اقیانوسی به ایران است.
وی افزود: بندر دیگری که بیشترین حجم تجارت را با چابهار دارد، بندر دبی امارات است که بیشتر واردات ایران از چین از این بندر انجام می شود.
ریگی توضیح داد: در حال حاضر ظرفیت وارداتی چابهار 12 میلیارد دلار است ولی متاسفانه حجم صادرات تنها 2 میلیارد دلار و بسیار پایین است.
عضو اتاق ایران دلیل پایین بودن میزان صادرات از چابهار به دیگر مناطق جهان را نبود کارخانه های تولیدی، صنعتی و کشاورزی عنوان کرد و افزود: بیشتر کالاهای صادراتی از چابهار را مواد غذایی و پتروشیمی تشکیل می دهند که به کشورهای چین، مالزی، اندونزی و ژاپن و برخی از کشورهای اروپایی صادر می شود.
۴۷۴۷
نظر شما