پس لرزوهای توافق تاریخی میان ایران و گروه 5+1 همچنان در روزنامه های امروزصبح نیز قابل مشاهده است. برخی به موضوع نامه رئیس جمهور به رهبری و برخی اعترافات اوباما یک روز از پس از توافق را پوشش داده اند. از سوی دیگر، برخی نیز تلاش کرده اند به تحلیل اقتصادی این توافق بپردازند.
این در حالی است که به تدریج موضوعات غیر هسته ای نیز جایگاه قبلی خود را در صفحات اصلی روزنامه ها پیدا کرده است.
در ادامه میتوانید روایت تابناک از مهمترین مطالب روزنامههای پنجشنبه 25 تیرماه را مرور کنید.
«روزنامه ایران» یکی از روزنامه هایی است که همچنان موضوع هسته ای را پوشش گسترده داده و در ستون یادداشت خود در مطلبی با تیتر «رهبری و مردم، 2 عنصر تعیین کننده توافق» به قلم «آفرین چیت ساز اول» به دو عامل تعیین کننده در توافق هسته ای اشاره می کند. در ادامه این یادداشت می خوانیم: « «شوک انتخابات خرداد 92 » دولت نوپدید را از حمایت مردمی برای گشودن راه جدید در پرونده هسته ای بهره مند ساخت. اما برای روحانی در مسیر سخت مختومه کردن پرونده ، پشتگرمی به حمایت مردم شرط لازم اما کافی نبود.
دیپلماتهای روحانی که پرونده هسته ای را از شورای عالی امنیت به وزارت خارجه منتقل کرده بودند، در درون ساختار قدرت با موانع بزرگی مواجه بودند. آنها در اولین روزهای شروع کار خویش با مقاومتهای جناحی از قدرت دست به گریبان شدند که به هیچ وجه حاضر به فیصله دادن این مناقشه آن هم از راه مذاکره نبودند و همین مخالفتها باعث شد اولین صف آرایی جناحی علیه روحانی در «زمین هسته ای» شکل بگیرد. اردوی مخالفان، قوای رسانه ای، تبلیغی و سیاسی واقتصادی خویش را در همین جبهه سازمان دادند و تا جایی که فضایی از یأس و نگرانی نسبت به آینده مهم ترین ماموریت دولت یازدهم شکل گرفت. به این ترتیب عبور از گردنههای سخت پرونده هسته ای به اراده بالاترین مقام نظام موکول شد. تیم هسته ای روحانی، قبل از آنکه برای گشودن تعارض با 6 قدرت جهانی گام بردارد میبایست بر تعارضهای داخلی فایق میآمد. شکاف واختلاف میان اقلیت تندروهای داخل با دولت از همان روز اول بر پرونده هسته ای سایه افکند و از این مرحله است که طی 23 ماه شاهد نقش آفرینی تاریخی رهبری هستیم. مرجع اول نظام این نقش گره گشا را از چند سو ایفا کردند؛ اول از این منظر که ورود در میدان مذاکره و توافق نیازمند تصمیمهای جدی بر اساس مصلحت و منافع ملی بود که قانون اساسی آن را در اختیار رهبری دیده بود و دوم از آن جهت که هر مرحله از مذاکرات با موجی از جنجالها و مانع تراشیهای سیاسی و تبلیغاتی تندروها روبه رو میشد به گونه ای که آرامش و اعتباردیپلماتها و تیم مذاکره را به چالش میکشید.«روزنامه ابتکار» نیز در مطلبی با تیتر «آماده باش مردان اقتصادی دولت» به بررسی موضوع تأثیرات اقتصادی توافق هسته ای پرداخته است. این روزنامه در گزارش خود به چند اظهارنظر مقامات اقتصادی دولت اشاره می کند؛ برای نمونه «رئیس کل بانک مرکزی در نخستین اظهارنظر در خصوص رقم پولهای بلوکهشده ایران، گفت: ۲۳ میلیارد دلار از اموال بانک مرکزی و ۶ میلیارد دلار درآمد نفت در کشورهای ژاپن، کره، امارات عربی متحده و هند موجود است./ سخنگوی دولت: صادرات نفت و گاز افزایش می یابد/ وزیر نفت: صادرات نفت به 2.5 میلیون بشکه میرسد/ وزیر صنعت: درخواست همکاریهای صنعتی از سوی اروپاییها افزایش یافته است».
همچنین این روزنامه در گزارشی دیگر با تیتر «حمایت مراجع عظام ازتوافق هسته ای» به اعلام حمایت مراجع عظمای تقلید از توافق هسته ای در دیدار نهاوندیان با مراجع تقلید پرداخته است.
«روزنامه قانون» نیز موضوع هسته ای را در رأس مطالب خود قرار داده و در گزارشی جالب با تیتر «پایان ظریف قهرمان آغاز ظریف پاسخگو» به روند توافق از 23 ماه پیش تا کنون پرداخته است. در بخشی از این گزارش می خوانیم: «سياست حمايتگرايانه رسانه هاي اصلاحطلب و مستقل از ظريف چند علت داشت. پيش از همه این که رسانهها نیز همچون مردم منافع ملی را پیشتر و بالاتر از هر هدف (یا غرض) دیگری میدانستند و از دشواری راه پیش روی مردان مذاکره کننده ایران نیز با خبر بودند.
کشوری که آماج انواع اتهامات مغرضانه قدرتهای جهانی قرار گرفته بود، تلاش داشت تا به ۶ قدرت جهانی که خود سلاح هستهای دارند و بارها نیز آن سلاحها را به آزمایش گذاشتهاند بقبولاند که برنامه هستهای صلحآمیزی دنبال میکند و به دنبال سلاح هستهای نیست. از سوی دیگر قدرتهای جهانی در طول سالها با اعمال تحریمهای سنگین همه تلاش خود را برای فشار بر کشوری که طبق منویات آنان حرکت نمیکرد به کار برده بودند و کسانی هم که در دستگاه دیپلماسی این قدرتها به دنبال گفتوگو با ایران بودند با فشار مضاعف گروههای تندروی داخلی خود طرف بودند و اینها همه راه پیش روی مذاکرهکنندگان را دشوار، پیچیده و خطرناک میکرد. و سرانجام آن که مخالفان داخلی آن اندازه به وزیر خارجه خوشاخلاق روحانی اعتراض و حمله میکردند که مردی که بیش از هر وزیر دیگری در تاریخ انقلاب اسلامی در صحن مجلس و در کمیسیون امنیت ملی حاضر شد و درباره مسائل گوناگون به نمایندگان پاسخ داد و در این چالش رکورددار شد، به چالش رسانههای بیطرف دچار نشد.
مردی که خستگی، بیماری و پیچیدگیهای مذاکرات هستهای و تعاملات سیاسی متنوع اطراف آن نتوانست گامهایش را اندکی سست کند و تا آخرین دقایق بر سر تک تک کلمات با طرف مقابل به بحث نشست و بارها آستانههای صبر آنان را آزمود و خطوط قرمزشان را جا بهجا کرد، با بزرگمردان تاریخی مقایسه شد و سرانجام لبخندهایش بر لبان مردم ایران تکثیر شد».
«روزنامه شرق» گزارشی در صفحه 6 خود به نقل از احمد توکلی با تیتر «از اول به روحانی گفتم در انتخاب استاندار با مجلس مشورت نکن» به روایت احمد توکلی از ماجرای استان فارس پرداخته است.
همچنین این روزنامه در گفت وگو با جواد اطاعت با تیتر «تفاهم و گفتوگوي داخلي در دوران پسا تحريم » به نقل از وی مینویسد: « توافق هستهای به خودی خود اتفاقی را رقم نخواهد زد. این موضوع به چگونگی عملکرد دولت ربط خواهد داشت . دولت باید برای پس از تحریم برنامهریزی کند. وزارتخانههای مربوط باید اقدامات خود را شروع کنند. جذب سرمایه خارجی، رونق صنعت گردشگری، فعالکردن صنایع نفت وگاز و... باید مد نظر قرار بگیرد. از طرفی، مردم هم باید توجیه شوند که انجام توافق در کوتاهمدت در زندگی آنها اثری فوری نخواهد گذاشت. نباید انتظارات عمومی را افزایش داد چون دولت دچار بحران انتظارات خواهد شد. در سیاست داخلی هم با توجه به ویژگیها و کاراکتری که آقای روحانی دارد میتواند نقطه اتصال جریانهای سیاسی داخلی باشد. روحانی از این ظرفیت و پتانسیل برخوردار است که تفاهم داخلی را نیز رقم بزند؛ بهویژه که امسال سال مهمی برای سیاست داخلی هم هست. چراکه دو انتخابات در ماه پایانی سال برگزار میشود و آقای روحانی باید توجه خود را از وزارت خارجه به وزارت داخله معطوف کند. مذاکره و گفتوگو و تفاهم در سیاست داخلی بههیچوجه نه کماهمیتتر از سیاست خارجی است و نه آسانتر از آن. دولت روحانی برآمده از یک شکاف بیاعتمادی جریانهای سیاسی داخلی است که درعینحال حلقه اتصال آن نیز هست. اگر روحانی بتواند بعد از توافق هستهای، توافق داخلی بین جریانها را فراهم آورد و انتخابات خوبی را به انجام برساند ضمن آنکه نیمه دوم کار خود را تکمیل کرده است در تاریخ ایران نیز ماندگار خواهد شد. روحانی باید بتواند مسأله انتخابات را که در کشور ایران، که گاهی موضوع دعواست به کارویژه اصلی آن که «فصل منازعه» است تبدیل کند».